പാഠങ്ങള്‍

ശേഷിച്ച വറ്റില്‍ പ്രാവിന്‍ ചുണ്ടുകള്‍ മുട്ടവേ,
ഏറെ ഇഷ്ടപ്പെട്ട അന്നം ഞാന്‍ വലിച്ചെറിഞ്ഞു.
ചിറകടിയൊച്ചകള്‍ സുന്ദരമെന്ന തോന്നലുകള്‍ ,
ഉന്നം പിടിക്കാനെന്നെ പഠിപ്പിച്ചു.

കാഷ്ഠങ്ങളാലാലേഖനം ചെയ്ത ചുമര്‍ചിത്ര ഭംഗി,
പ്രാവിന്‍ കാഷ്ഠത്തെ അറപ്പില്ലാതാക്കി.
മണിനാദം കലാലയത്തിലുയര്‍ത്തിയഹര്‍ഷാരവം,
ബന്ധനങ്ങള്‍ക്ക് വാതായനങ്ങള്‍ തുറപ്പിച്ചു.

വീശുന്ന ചൂരലിന്റെ  സീല്‍ക്കാരങ്ങള്‍ ,
എഴുതപ്പെട്ട നിയമങ്ങളെ വെറുപ്പിച്ചു.
ദൈന്യങ്ങള്‍ കേട്ട് പിളരുന്ന നെഞ്ചകം,
കാതുകള്‍ മുറുക്കെ കൊട്ടിയടപ്പിച്ചു.

ലിഖിതങ്ങള്‍ തീര്‍ത്ത കാല്‍ ചങ്ങലകളെന്നില്‍
അലിഖിതങ്ങളെ കുത്തി തിരുകി.
പേമാരിയില്‍ ഒട്ടിയ വയറിന്റെ ദാരിദ്ര്യം
കടുത്ത ഉഷ്ണത്തെ കാത്തിരിപ്പിച്ചു.

ബിരുദങ്ങളുടെ അന്തരത്തിലൂറിയ ഭാവങ്ങള്‍ ,
`തോട്ടി`യെ ഒപ്പം ഇരുത്താന്‍ കൊതിപ്പിച്ചു.
വിഷം ചീറ്റിയാഞ്ഞുയര്‍ന്ന ഫണങ്ങള്‍ ,
കാട്ടുപൊന്തകളെ വെറുപ്പിച്ചു.

അടുത്താവുമ്പോള്‍ മറവിയിലാഴ്ന്നുറങ്ങുന്നവ,
അകലത്താവുമ്പോള്‍ ഓര്‍മ്മിപ്പിച്ചു.
വൃഥാ ഊറിയൊഴുകിയ അമ്മിഞ്ഞപ്പാല്‍
പിഞ്ചിളം ചുണ്ടിന്നാവലാതി കേള്‍പ്പിച്ചു.

കൊടിയ വേനലിലെ ദാഹത്തിന്‍ തീക്ഷ്ണത,
വെള്ളം നീട്ടിയ കയ്യിനെ  സ്നേഹിക്കാന്‍ പഠിപ്പിച്ചു.
പാഠങ്ങള്‍ ഗ്രഹിക്കാന്‍ കൂട്ടാക്കാത്ത ശ്രോതാക്കള്‍ ,
മൌനങ്ങള്‍ കുത്തിക്കുറിപ്പിച്ചു.